Nieustające wakacje

Ame­ry­kań­ski bun­tow­nik o eu­ro­pej­skiej wraż­li­wo­ści, eg­zy­sten­cja­li­sta, poeta, ki­no­fil, muzyk roz­ko­cha­ny w jaz­zie i rocku, twór­ca ob­da­rzo­ny abs­trak­cyj­nym po­czu­ciem hu­mo­ru – Jim Jar­musch to król kina nie­za­leż­ne­go, nie­ro­ze­rwal­nie zwią­za­ny z 25-let­nią hi­sto­rią Gutek Film. Mistrz ame­ry­kań­skie­go kina nie­za­leż­ne­go po­wra­ca do pol­skich kin po bli­sko 20 la­tach. W Kinie Stu­dyj­nym ROMA od kwiet­nia do paź­dzier­ni­ka 2024 roku bę­dzie można zo­ba­czyć sie­dem wcze­snych fil­mów Jima Jar­mu­scha

O FILMIE:
Dwa i pół dnia z życia Alliego Parkera, chłopaka, który nie skończył szkoły, nie pracuje, nie ma domu, i który mówi o sobie: „Jestem w pewnym sensie turystą… turystą na nieustających wakacjach”. Miejscem, które „zwiedza” podczas niekończących się włóczęg, jest Nowy Jork, a dokładnie jego „złe”, peryferyjne, zdegradowane dzielnice. Na swojej drodze Allie spotyka szaleńców, maniaków, outsiderów. Prowadzi z nimi krótkie rozmowy, załatwia drobne interesy i idzie dalej. Swojej dziewczynie mówi, że istnieją dwie przyczyny tych miejskich podróży: bezsenność i pragnienie ucieczki od samotności.

Film Jima Jarmuscha jest portretem pokolenia postpunka. Allie się nie buntuje, lecz trzyma dystans; nie angażuje się, lecz obserwuje. Kamera Toma DiCillo wraz z bohaterem podąża wciąż do przodu, nigdy nie zawraca, nigdy nie rejestruje dwa razy tego samego miejsca ani postaci. W roli głównej Jarmusch obsadził Chrisa Parkera, wówczas szesnastolatka i członka ekskluzywnego punk klubu, CB GB-u. Na ekranie towarzyszą mu legendy nowojorskiego undergroundu: Eric Mitchell, Sara Driver czy John Lurie.

„Nieustające wakacje” to pierwszy pełnometrażowy i zarazem w pełni autorski film Jima Jarmuscha. Jego budżet zamknął się w kwocie zaledwie 12 tysięcy dolarów.

Przed seanse czeka na was krótki wstęp