XXX Jubileuszowy Przegląd Piosenki Religijnej „Pieśnią Chwalmy Pana”

23 listopada 2025 roku na długo zostanie w pamięci mieszkańców nie tylko Pawłowa ale wszystkich zabrzan. Przegląd Piosenki Religijnej „Pieśnią Chwalmy Pana” w Dzielnicowym Ośrodku Kultury w Pawłowie, obchodził swoje święto.

Są takie wydarzenia, które – choć trwają zaledwie kilka godzin – zapadają w pamięć na wiele miesięcy, a może i lat. Wydarzenie jak zawsze odbyło się w przytulnych, pełnych ciepła murach jednej z filii Miejskiego Ośrodka Kultury w Zabrzu – w DOK Pawłów. Zrealizowano go dzięki projektowi obywatelskiemu Rady Dzielnicy Pawłów, co tylko dodaje mu wyjątkowej wartości – bo było owocem wspólnej troski, wspólnej potrzeby tworzenia przestrzeni dla ducha, muzyki i spotkania.

Kiedy tylko przekraczało się próg ośrodka, czuło się atmosferę święta – takiego nie na pokaz, ale prawdziwego, wynikającego z prostoty i autentyczności. W powietrzu unosiła się mieszanka delikatnego zapachu kawy, dziecięcej ekscytacji oraz cichego, eleganckiego poruszenia dorosłych. Wszystko to wprowadzało w nastrój, który trudno oddać słowami – jakby czas na chwilę zwolnił, pozwalając skupić się jedynie na tym, co ważne.

Na scenie pojawiali się kolejno młodzi i starsi wykonawcy – każdy z nich wnosił coś własnego, niepowtarzalnego. Były radosne piosenki śpiewane przez dzieci z błyskiem w oku i tremą ukrytą pod uśmiechem; były utwory młodzieży, dojrzałe jak na ich wiek, pełne harmonii i szczerego zaangażowania. Było wreszcie śpiewanie dorosłych – spokojne, pełne zadumy, niosące w głosach całe bagaże życiowych doświadczeń. Każda grupa, każdy solista i każdy chór tworzył swój własny świat, a publiczność z czułością i uwagą te światy przyjmowała. Udział wzięli: CHÓR RESONANS CON TUTTI, LIBERI DEO, CANTICO, SIOSTRY Z MIAMI, ZESPÓŁ WOKALNY PAUZA oraz ZABRZAŃSKI CHÓR DZIECIĘCY. Choć wykonawcy rokrocznie się zmieniają, to na pewno jedna postać się nie zmienia od lat – to charyzmatyczny konferansjer – wcześniej wikariusz, potem proboszcz, wreszcie biskup – Jego Ekscelencja ksiądz Andrzej Iwanecki.

Choć przegląd miał charakter artystyczny, nie sposób było nie dostrzec jego wymiaru wspólnotowego. W przerwach między występami ludzie rozmawiali ze sobą jak dawni znajomi – nawet jeśli widzieli się po raz pierwszy. Dzielili się wrażeniami, wspominali dawne edycje, a niekiedy wspólnie nucili melodie znanych pieśni. Dzieci biegały między rzędami krzeseł, dorośli uśmiechali się do nich pobłażliwie, a seniorzy – siedzący zwykle w pierwszych rzędach – patrzyli na wszystko ze spokojem wynikającym z doświadczenia i wdzięczności.

Trudno nie wspomnieć o atmosferze modlitewnego skupienia, która pojawiała się w momentach najpiękniejszych wykonań. Kiedy któryś z wykonawców śpiewał szczególnie wzruszającą pieśń, sala cichła tak głęboko, że można było usłyszeć najdelikatniejszy ruch czy westchnienie. Były chwile, w których nawet najmłodsi – zazwyczaj z natury rozproszeni – wtulali się w ramiona rodziców i słuchali, jakby instynktownie czuli, że uczestniczą w czymś ważnym.

W finale wjechał na salę ogromny jubileuszowy tort, jako nagroda dla wszystkich uczestników jak również gości. Zabrzmiało spontaniczne STO LAT zaśpiewane przez ponad 300 osób… Ten moment miał w sobie coś niezwykłego – symboliczną jedność wielu głosów, wielu temperamentów, ale jednego celu i jednej intencji. Wspólne śpiewanie, mimo naturalnego organizacyjnego chaosu, brzmiało szczerze i pięknie. A o to przecież chodzi w muzyce  – aby była wyrazem serca, a nie perfekcji.

Po zakończeniu wydarzenia jeszcze długo nikt nie chciał wychodzić z sali. Rozmowy przeciągały się, dzieci pozowały do zdjęć, organizatorzy zbierali gratulacje, a wykonawcy raz po raz ściskali dłonie swoich najbliższych. W powietrzu unosiła się wdzięczność – za muzykę, za spotkanie, za możliwość wspólnego celebrowania tego, co łączy.

Przegląd Piosenki Religijnej „Pieśnią Chwalmy Pana” w Pawłowie był czymś więcej niż lokalnym wydarzeniem kulturalnym. Był przypomnieniem, jak wielką siłę ma wspólnota – ta prawdziwa, oparta na życzliwości i współdziałaniu. A także jak bardzo potrzebujemy chwil zatrzymania, które pozwalają usłyszeć nie tylko śpiew, ale i własne myśli.

Serdecznie gratuluję organizatorom! Udało się Wam stworzyć wydarzenie, które pomimo zmieniającego się świata trwa już trzydzieści lat, które nie tylko promuje lokalną twórczość i piękno muzyki religijnej, ale przede wszystkim buduje wspólnotę – tę prawdziwą, opartą na życzliwości, zaangażowaniu i wzajemnym wsparciu. Dzięki Waszej pracy, wrażliwości i determinacji powstało spotkanie pełne ciepła, wzruszeń i radości. Widać było, że każdy detal – od aranżacji sali po troskę o wykonawców – był przemyślany i przygotowany z sercem. To dzięki Wam Dzielnicowy Ośrodek Kultury w Pawłowie na jeden dzień stał się miejscem, w którym muzyka i duchowość połączyły pokolenia.

Gratuluję również odwagi w jego realizacji oraz pięknego przykładu, jak wiele można osiągnąć wspólnymi siłami. Wasza inicjatywa pokazuje, że lokalne marzenia mogą stać się rzeczywistością, jeśli tylko znajdą się ludzie gotowi je podjąć.

To jedno z tych wydarzeń, po których człowiek wraca do domu z sercem trochę lżejszym, trochę pełniejszym i z przekonaniem, że warto – naprawdę warto – pielęgnować takie inicjatywy.

Do zobaczenia za rok!

Test: Katarzyna Gatner
Foto: Małgorzata Tainert